Izrael - iwona gajda

<b>IZRAEL</b> - <i>Syndrom Jerozolimski</i>

IZRAEL – Syndrom Jerozolimski

Posted on 12 października, 20221 marca, 2023 by Aleksandra Siwek

Syndrom Jerozolimski

Rodzaj zaburzeń urojeniowych, który dotyka turystów w trakcie zwiedzania tego miasta.

–A na ulicach Jerozolimy znowu pojawi się wielu nowych proroków, w skórzanych opaskach, którzy będą nawracać niewiernych – dopowiedziała Joan.

–Skąd oni się biorą? – ożywił się nagle Neo. –Czy to jacyś samozwańczy prorocy?

–Pytasz o tych ludzi poprzebieranych za Mesjaszy, Matki Boskie i inne postacie biblijne?

–No tak, widziałem dzisiaj w tłumie kilku.

–To syndrom jerozolimski – odpowiedziała Joan. –Rodzaj zaburzeń urojeniowych, który dotyka turystów w trakcie zwiedzania tego miasta.

–Oni są turystami? – zdziwił się. –Wymyśliłaś to? – spojrzał na nią lekko podnosząc brwi.

–Skąd! – oburzyła się. –Te zaburzenia mają nawet swoją jednostkę chorobową. Schorzenie zostało opisane przez psychiatrów w XX wieku, ale na pewno występowało już w średniowieczu. Niektórzy lekarze twierdzą, że zostało dotkniętych nim wielu wielkich proroków.

–Jak to działa? – dociekał.

–Podobno osoby dotknięte tym syndromem można podzielić na trzy kategorie: tych, którzy chcą zmienić świat, pielgrzymów gotowych oddać życie dla religii i turystów, na których podziałała niesamowita atmosfera miejsc Świętych.

–I nagle taka osoba przebiera się za kogoś z Biblii i wychodzi na ulicę? – zapytał Paul.

–Psychiatrzy wskazują na podobny scenariusz – tłumaczyła Joan. –Najpierw przyjeżdżają do Ziemi Świętej i zwiedzają. Potem wchodzą w stan odczuwania niepokoju, z którego przechodzą silną potrzebę oczyszczenia.

–Co to znaczy oczyszczenia. Spowiadają się? – zaciekawiła się Sara.

–Nie. Częściej się myją – mówiła Jan. –Golą włosy, obcinają paznokcie, biorą wiele kąpieli, aż wreszcie przywdziewają białe szaty i śpiewają religijne pieśni. Ostatnim stadium choroby jest utożsamianie się z jakąś biblijną postacią. Chrześcijanie z Jezusem, Janem Chrzcicielem, Matką Boską. Żydzi częściej wybierają Króla Dawida, Mojżesza czy Mesjasza. I chyba Mesjasz jest najbardziej rozpowszechniony, bo dorobił się własnego syndromu.

–Syndromu Mesjasza?

–To Ci, którym wydaje się, że zostali wybrani, aby ocalić ludzkość lub jakiś ludzi.

–Dużo jest takich przypadków?

–Cztery miesięcznie. Rekord padł na przełomie 1999/2000 roku, gdy do szpitala psychiatrycznego trafiało 5 osób tygodniowo.

–Czy ta choroba wiąże się jakość z wyznaniem? – zapytał Neo.

–Nie, dotyczy raczej osób mocno wierzących. Mogą to być katolicy, muzłumanie, czy wyznawcy judaizmu. Oni mają w swojej głowie idealny obraz Ziemi Świętej. Gdy przyjeżdżają tutaj, a często jest to ich pierwszy wyjazd zagraniczny, wówczas przeraża ich widok strażników z bronią, mnóstwa turystów, hałas i pod wpływem tych emocji przeżywają załamanie psychiczne. Doznają szoku.

Syndrom Jerozolimski otrzymuje ode mnie barwę czarną, która podkreśla powagę, tajemnicę i rozpacz.

Fragment tekstu pochodzi z książki – Droga do Raju. Trzecia część cyklu Raportu Ziemi zabiera czytelnika w podróż po teraźniejszości i przeszłości Izraela. Utrzymana na granicy jawy i snu, przynosi niezwykle oryginalną wizję rzeczywistości.

Przeczytaj również:

Udostępnij wpis na:

<b>IZRAEL</b> - <i>Oliwki z Ogrodu Getsemani</i>

IZRAEL – Oliwki z Ogrodu Getsemani

Posted on 24 sierpnia, 20221 marca, 2023 by Aleksandra Siwek

Oliwki z Ogrodu Getsemani

Spośród wszystkich energii miłość jest najpotężniejsza. Bez niej życie nic nie znaczy.

„Zabierz ten kielich ode mnie” – prosił Jezus w Ogrodzie Getsemani. Wiedział, że przyjdą jego wrogowie, przeprowadzą sąd i wydadzą wyrok. Było mu ciężko, ale zaufał. Czy jednak, wypowiadając słowa modlitwy, wspierał się o skałę? A może płakał, klęcząc z opuszczoną głową? Nikt nie wie, jak było naprawdę, choć miliony chrześcijan w myślach przywołują tę chwilę. Wielu przyjeżdża do Jerozolimy, aby spojrzeć na drzewa oliwne niczym na niemych świadków tamtych wydarzeń.

W 2012 roku włoscy uczeni jeszcze bardziej rozniecili wyobraźnię pielgrzymów. Narodowa Rada Naukowa (Consiglio Nazionale delle Ricerche) oraz Timber Institute stwierdzili, że osiem prastarych drzew oliwnych rosnących obecnie w Ogrodzie Getsemani może pamiętać Chrystusa. „Jak to możliwe?” – zastanawiał się świat. Minęły przecież ponad dwa tysiące lat. Co więcej, w 70 roku Rzymianie oblegający Jerozolimę powycinali wszystkie oliwki, wykorzystując je do budowy wież oraz machin oblężniczych.

Otóż, włoscy naukowcy oświadczyli, że metodą dendrochronologiczną i radiowęglową przeprowadzili datowania trzech oliwek rosnących w Ogrodzie. Z badań wynika, że drzewa mają po dziewięćset lat, a ich korzenie mogą pochodzić z czasów biblijnych. Jest to bardzo prawdopodobne, gdyż analizy DNA potwierdzają, że badane oliwki są bliźniakami i mają jednego rodzica. Innymi słowy, ktoś kiedyś odciął kilka części z korzenia ściętego drzewa i je posadził. Ale kto i kiedy? – rodzi się następne pytanie. Całkiem możliwe, że zrobili to krzyżowcy, którzy między 1150 a 1170 rokiem budowali Bazylikę w Getsemani i przy tej okazji zajęli się również renowacją ogrodu.

Wiele kwestii jest niewyjaśnionych, ale jedno trzeba przyznać. Ktokolwiek rozsadził drzewo oliwne, wprowadził pielgrzymów na wyższy poziom wyobraźni i duchowości. Przebywając teraz w Ogrodzie Getsemani, łatwiej im pochwycić szelest liści i zrozumieć słowa Jezusa: „Kogo szukacie?”.

Drzewa oliwne z Ogrodu Getsemani otrzymują ode mnie kolor zielony, który symbolizuje życie oraz nadzieję.

Droga do Raju – trzecia część cyklu Raportu Ziemi zabiera czytelnika w podróż po teraźniejszości i przeszłości Izraela. Utrzymana na granicy jawy i snu, przynosi niezwykle oryginalną wizję rzeczywistości.

Przeczytaj również:

<b>IZRAEL</b> - <i>Morze wody do picia</i>

IZRAEL – Morze wody do picia

Posted on 23 sierpnia, 20221 marca, 2023 by Aleksandra Siwek

Morze wody do picia

Każdy metr sześcienny odsolonej wody produkuje półtora litra solanki, która wraca do morza.

Izraelczycy są zadowoleni, gdyż posiadają ogromne ilości krystalicznie czystej wody. Mogą korzystać z niej do woli: pić, poić zwierzęta, nawadniać pola, a nadwyżkę eksportować. Jak to możliwe, skoro państwo żydowskie zlokalizowane jest na terenach półpustynnych? Co więcej, dostęp do warstw wodonośnych od lat stanowi zarzewie konfliktu z Palestyną i innymi państwami Bliskiego Wschodu, przez które przepływa Jordan.

Rozwiązaniem okazała się technologia „odwróconej osmozy”. Izraelczycy pobierają wodę z Morza Śródziemnego i „zamieniają ją” w zdatną do picia. Wzdłuż wybrzeża zbudowali nowoczesne zakłady produkcyjne, które w kilkadziesiąt minut są w stanie pozbawić ją soli. Za pomocą wysokiego ciśnienia wymuszają różnicę stężeń roztworu. W rezultacie bardziej słona woda wraca do morza, natomiast słodka, oczyszczona także z wirusów oraz bakterii, zostaje wzbogacona o minerały i odprowadzona do sieci wodociągowej. Obecnie zaspokaja osiemdziesiąt procent potrzeb Izraela.

Czy zatem metoda „odwróconej osmozy” to prawdziwe antidotum na problemy współczesnego świata? Niekoniecznie. Po pierwsze, stosowane dziś technologie są kosztowne, na ich wykorzystanie mogą pozwolić sobie jedynie bogate kraje. Po drugie, emitują one do atmosfery szkodliwe substancje i niszczą ekosystem. Każdy metr sześcienny odsolonej wody produkuje półtora litra solanki, a ta wraca do morza.

Jednak naukowcy nie poddają się i wciąż udoskonalają technologię. Świat widzi w niej przyszłość dla planety, na której ponad dwa miliardy ludzi nie ma dostępu do wody pitnej. Bo chociaż Ziemia ma olbrzymie zasoby wody, które stanowią siedemdziesiąt jeden procent jej powierzchni, to nie można jej pić, gdyż jest słona (około dziewięćdziesiąt siedem procent) lub uwięziona w lodowcach i śniegach. Technologię „odwróconej osmozy” wykorzystuje już dziś ponad setka krajów. Są wśród nich m.in. Chiny, Japonia, USA czy Australia. Wśród nich prym wiodą Zjednoczone Emiraty Arabskie oraz Izrael.

Technologii ‘odwróconej osmozy’ przyznaję kolor niebieski, który kojarzy mi się z technologią i innowacją.

Droga do Raju – trzecia część cyklu Raportu Ziemi zabiera czytelnika w podróż po teraźniejszości i przeszłości Izraela. Utrzymana na granicy jawy i snu, przynosi niezwykle oryginalną wizję rzeczywistości.