Dzień 2
Kiedyś kościoł teraz market.
Dzień 3
Poniżej zebralam kilka informacji o mieście.
Tło historyczne
Pierwsi osadnicy pojawili się ok. 900 lat p.n.e., a miasto wyrosło wokół twierdzy obronnej, którą wybudowano na skalistym wzniesieniu (120 metrów n.p.m.) W IX Edynburg został podbity przez duńskich Wikingów. W 1020 włączony do terytorium królestwa Szkocji. Przez kilka wieków o miasto walczyli Anglicy i Szkoci. W roku 1603 król Szkocji Jakub VI /dynastia Stuartów/ koronował się na króla Anglii i połączył oba kraje unią personalną. Założył też Szkocki Parlament, który działał aż do ustanowienia aktu unii z 1707 roku, na mocy którego połączono Królestwo Anglii z Królestwem Szkocji w Królestwo Wielkiej Brytanii. W 1999 roku wznowiono obrady Parlamentu.
Szacowana liczba mieszkańców Edynburga – 553,569 tyś.
Powierzchnia -264 km2
Cały zespół urbanistyczny Edynburga został wpisany w 1995 r. na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
W 2022 roku uznany został najlepszym miastem na świecie przez magazyn Time Out.
Na zdjęciach ulice miasta i Wzgórze Zamkowe.
Dzień 4
Zmęczonych i znużonych codziennością zapraszam dziś do świata bajki…
Jacht Jej Wysokości, Britannia, to niezwykły statek, gdyż służył królowej przez 43 lata, od 1954 do 1997 roku. Zatem zobaczyć na nim można wspaniałe apartamenty królowej, sale balowe i cale podziemie tego „królestwa na wodzie”, w tym między innymi szpital, pralnię oraz kajuty dla załogi i służby.
Britannia przepłynęła ponad milion mil morskich, odbyła 696 podróży zagranicznych oraz gościła na swym pokładzie najważniejsze osoby na świecie. W 1981 roku zabrała w podróż poślubną księcia Karola i księżną Dianę, zaś w 1986 roku ewakuowała ponad tysiąc uchodźców z objętego wojną domową Adenu.
Ponadto w relacji:
- Parlament Szkocki wraz z salą obrad;
- Wzgórze Caltona (Calton Hill) zwane „Akropolem Północy”, z którego roztacza się najcudowniejszy pejzaż Edynburga. Na zdjęciach widać budynek obserwatorium miejskiego z 1776 r. oraz National Monument of Scotland – pomnik upamiętniający Szkotów poległych w wojnach napoleońskich, który wybudowano w pierwszej połowie XIX wieku, wzorując się na greckim Partenonie;
- Royal Botanic Garden – Królewski Ogród w Edynburgu;
- Zabudowania Edynburga, które zdają się być jedną wielką rodziną. Czasami miałam wrażenie, że jeden dom rozmnożył się (lub sklonował) na kilkadziesiąt, kilkaset innych.
Dzień 5
Czas Wracać :–)
Długi weekend w Edynburgu dobiega końca. Zobaczyłam miasto, zwiedziłam kilka ciekawych miejsc, przedreptałam około 60 kilometrów. Odpoczęta i napełniona nową energią wracam do domu i pracy.
Czy podoba mi się stolica Szkocji? Tak, na pewno posiada swoją magię. Ogromne, kamienne budowle z minionych epok oraz kręte uliczki – chcąc nie chcąc prowadziły moją wyobraźnię do świata Harry’ego Pottera czy Sherlocka Holmesa. Ale kreśliły również nowe fabuły, które odbiegały od opisywanych w powieściach klimatów.
Edynburg otaczał mnie nie tylko szkockim klimatem (krajobrazem, architekturą, symbolami narodowymi – przede wszystkim pięknymi, kraciastymi strojami tzw. kiltami…). Wokół było także wiele symboli monarchii brytyjskiej: zdjęć, książek czy gadżetów z wizerunkami rodziny królewskiej. W Edynburgu od wieków stoją przecież Zamek Królewski oraz Pałac Holyrood, a obecnie cumuje tam statek Britannia. Nie dało się zapomnieć, że Szkocja jest częścią Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.
Polecam zwiedzenie tego miasta.
Czy chciałabym w nim mieszkać? Raczej nie. Lecz teraz, wypoczęta, z przyjemnością wracam do Polski.
Zdjęcia:
- Pałac Holyrood – od ponad 500 lat jest to szkocka rezydencja brytyjskiej rodziny królewskiej.
- Ogrody Królewskie przy Pałacu Holyrood.
- Narodowe Muzeum Szkocji – ogromne, wspaniałe miejsce do zwiedzania. Bogate zbiory, interaktywne ekspozycje, filmy przedstawiające różne państwa, kultury, zabytki, kosmos, modę, technologię, geologię, przyrodę, genetykę… Nie wiem, czy istnieje w ogóle jakaś dziedzina, która nie została uwzględniona w tym muzeum.
- Ulice Miasta.
- książka/ moja pamiątka.