Hologramowy Świat II
Intuicja

Intuicja to dziesiąta część cyklu Hologramowy Świat – podróż przez Peru i własne wnętrze. Bohaterka po rozpadzie ego buduje nowe „ja” w prawdzie, prowadzona cichym głosem serca. Wędruje przez czas od ok. 3000 p.n.e. do współczesności: od pradawnego Caral i Nazca, przez Wari i Chimú, Imperium Inków, aż po kolonialne zderzenia i dzisiejsze Peru. Idzie śladem pradawnych bogów i ludzi, słuchając ziemi, rytuałów i pamięci kamienia. W tej książce Pachamama, Inti, apu, Viracocha nie są ozdobnikami, lecz żywymi językami świata; Cusco i Machu Picchu nie są scenografią, lecz progami widzenia. Cała warstwa historyczno-archeologiczna opiera się na weryfikowalnych faktach.

Psychologia głębi i powrót do serca

W duchu Junga Intuicja prowadzi przez nigredo – czernienie, konfrontację z Cieniem i integrację – aż do „zbudowania serca”, które staje się duchowym kręgosłupem i „drugim mózgiem”. To proces zdrowienia: od utraty iluzji do obecności, w której można zamieszkać. Wiedzie przez czernienie – rozpad dotychczasowych filarów, wejście w bezruch i ciemność; przez spotkanie z tym, co wyparte – wstyd, bunt, pragnienie ucieczki i decyzję, by zostać; aż po scalanie – życie z oddechu, obecności i prawdy zamiast ról.

Teorie naukowe i duchowe, które eksploruje Jaźń

W tej części cyklu Jaźń ukazana jest jako centrum i pełnia istnienia, przekraczająca ego i wszystkie uwarunkowania. Ramy poznawcze porządkuje fizyka kwantowa, użyta jako język złożoności (superpozycja, splątanie, nieoznaczoność – metafory widzenia, nie fajerwerki), kognitywistyka i neuronauka (interocepcja, przetwarzanie predykcyjne, ucieleśnione poznanie – dlaczego „wiemy”, zanim nazwiemy), a także teorie złożoności i chaosu, które pozwalają rozumieć gwałtowne przemiany świata naturalnego i ludzkiego. Intuicja nie przeciwstawia się rozumowi – poprzedza słowo, porządkuje myśl i przywraca zgodę między poznaniem, ciałem i rzeczywistością.