Aleksandra - iwona gajda

Francja - Tuluza

lipiec 2025

Dzień 1

Tuluza. Tu zaczęła się moja podróż przez świat sztuki…

Jestem w Tuluzie – czwartym co do wielkości mieście Francji, położonym niedaleko Pirenejów, tuż przy granicy z Hiszpanią. Temperatura sięga teraz 35°C, a powietrze pachnie ciepłym wiatrem z południa.

To właśnie tutaj urodził się Henri de Toulouse-Lautrec – artysta, który jako pierwszy wprowadził mnie do świata malarstwa… i na ulice Paryża.

Jego biografię przeczytałam jako nastolatka – była to moja pierwsza książka o malarzu. Rozbudziła we mnie fascynację malarstwem, impresjonistami i awangardą przełomu XIX i XX wieku – epoką zwaną fin de siècle. A potem poleciało jak lawina…

Za Lautrekiem pojawili się kolejni malarze: Van Gogh, Monet, Cézanne, Gauguin… Ich obrazy, światło i emocje pochłaniałam z zachwytem.

Lautrec nie tylko zapoczątkował moją miłość do malarstwa, ale też fascynację Paryżem i legendarnym Moulin Rouge – światem artystów, kompozytorów, tancerek i nocy. Ich sztuka – kolor, nastroje, światłocień – do dziś znajduje swój wydźwięk w moich książkach, m.in. w Wolności czy w cyklu Hologramowy Świat.

Przede mną 7 dni na południu Francji – w miejscu pięknym i bliskim mojemu sercu. Mam nadzieję, że jak zwykle spędzę je z piórem w ręku, dzieląc się wrażeniami tutaj, na fanpage’u. Tym razem towarzyszy mi lekki ból głowy – pamiątka po spotkaniu z samochodową rzeczywistością

– ale też moja córka, która wszystko łagodzi. Zapowiada się naprawdę ciekawie.

Dzień 2

Centrum Tuluzy jest przepiękne – narkotycznie wciąga…

Ale do rzeczy.

Miasto zostało założone w I wieku p.n.e. i leży nad rzeką Garonną. Budynki łączą style z różnych epok, tworząc harmonijną mozaikę historii i południowego charakteru.

Może nie wszyscy wiedzą, ale Tuluza nazywana jest „Różowym Miastem” (La Ville Rose) – a to ze względu na charakterystyczne budowle z różowo-czerwonej cegły, której używano w budownictwie już od czasów rzymskich. Warto wspomnieć, że w większości francuskich miast dominuje kamień, co sprawia, że Tuluza naprawdę się wyróżnia.

Dzisiejszy dzień spędziliśmy na chłonięciu atmosfery miasta.

Zwiedzilsmy tez dwie atrakcje:

Capitole de Toulouse

Rozmiarami dorównuje Kaplicy Sykstyńskiej, a jego wnętrza – jak ona – kipią złotem, marmurem i malowidłami. Idąc korytarzami do sali reprezentacyjnej, można wpaść w dziwny, niemal psychodeliczny stan. A to za sprawą ogromnych malowideł wybitnych artystów, które pokrywają ściany. Obrazy splatają mitologię z rzeczywistością. Widzimy na nich sceny z życia zwykłych ludzi i wielkich przywódców: sądy, egzekucje, triumfy, miłość, bunt… ale także nagie nimfy i alegoryczne postaci fruwające między kolumnami.

Sam budynek istnieje od ponad 800 lat i pełni dziś funkcję ratusza miasta. Wewnątrz znajduje się też Théâtre du Capitole – jedna z najważniejszych scen operowych Francji.

—

Katedra św. Szczepana (Saint-Étienne) w Tuluzie skrywa relikwie aż 260 świętych, co czyni ją jednym z najbogatszych relikwiarzy we Francji. Została wzniesiona w IV wieku, a przez stulecia była wielokrotnie przebudowywana. Katedra znajduje się na szlaku pielgrzymkowym do Santiago de Compostela i przez wieki przyciąga wędrowców z całej Europy.

Trzeba przyznać, że surowe wnętrza w połączeniu z malowidłami robią niezwykłe wrażenie. Nawet nie zauważyłam, kiedy zanurzyłam się we własnym duchowym świecie. ..

Dzień 3

Dziś płynęliśmy bajkowym szlakiem wodnym – średniowiecznymi kanałami, którymi Garonna spływa z Pirenejów do samego serca Tuluzy. Nad naszymi głowami wielkie drzewa splatały się w zielone tunele, przez które przebijało ciepłe światło.

Co jakiś czas nasz statek przeciskał się pod niskimi mostami albo między wąskimi ścianami śluz, które regulują poziom wody – różnice sięgają nawet 20 metrów!

W centrum miasta sieć wodnych arterii rozdziela się na trzy kanały: Canal du Midi, Canal de Brienne i Canal de Garonne. My zaś, po rejsie, ruszyliśmy na spacer wzdłuż brzegu, odwiedzając dawną elektrownię wodną. Tam, z filiżanką kawy i szklanką soku, rozkoszowaliśmy się widokiem rzeki, która wciąż pulsuje historią.

Co jeszcze zobaczylismy dzisiaj?

Zajrzeliśmy do klasztoru Jakobinów – monumentalnej budowli z XIII wieku, która robi ogromne wrażenie swoim tzw. palmowym sklepieniem: wysokie filary rozchodzą się na górze promieniście niczym liście palmy, tworząc unikatową konstrukcję architektoniczną.

Warto wiedzieć, że z tym miejscem związany jest św. Tomasz z Akwinu – to właśnie tu znajduje się jego grób.

Odwiedziliśmy też legendarną Halę Victor Hugo – tętniący życiem targ w samym sercu Tuluzy, gdzie mieszkańcy codziennie zaopatrują się w świeże sery, mięsa, warzywa i owoce.

Jutro ruszamy dalej!

Wypożyczamy auto, opuszczamy Tuluzę i obieramy kierunek: wybrzeże.

Ale zanim tam dotrzemy… czeka nas zwiedzanie przepięknego miejsca!

Dzień 4

Perpignan. 300 km emocji i zachwytu

To była emocjonująca podróż: słoneczniki kłaniały się nam w pas, a winorośle zapraszały w objęcia regionalnych winnic. Niestety tym razem czas nie pozwolił…

Bo w Albi czekała już na nas monumentalna twierdza biskupia – gotycka katedra Sainte-Cécile, największa ceglana świątynia na świecie.

I – tuż obok – świat Henriego de Toulouse-Lautreca, malarza z tego regionu, mistrza plakatu i nocnego życia paryskiego Montmartre’u.

Podziwialiśmy jego oryginalne płótna i plakaty, które przyniosły mu światową sławę. Cóż tu dużo mówić – dla mnie to była prawdziwa gratka dla duszy.

Oprócz dzieł Lautreca na wystawie prezentowano również prace innych artystów jego epoki.

Do Perpignan dotarliśmy późnym wieczorem. Ledwie zdążyliśmy na LUMINISCENCE – immersyjny spektakl 360°, który zamienił dawny kościół dominikanów w pulsujące światłem i dźwiękiem sanktuarium sztuki.

Dzień 5

Riwiera Katalońska. Południowe wybrzeże Morza Śródziemnego zachwyca nas za każdym razem, gdy tu jesteśmy.

Szerokie i okazałe plaże wprowadzają w świat błogiego lenistwa, a czysta, ciepła woda zaprasza do pływania.

Dziś przeszliśmy ponad 18 kilometrów wybrzeżem – połowę trasy plażą, a drugą wąskimi nadmorskimi alejkami – mijac port, zatoczkę, targowisko. Po południu natomiast, jak ryby! – pluskaliśmy się między falami.

Było super!

Jutro… powtórka! Bierzemy na tapetę inny kawałek wybrzeża

P.S. A widok z 6. piętra – wprost na morze – niesamowity…

Dzień 6

Riwiera Katalońska.

Spieczeni wczorajszym słońcem uciekliśmy z plaży do samochodu.

A ten pooowiódł nas szlakiem najpiękniejszych miasteczek na wybrzeżu.

(A niektórzy twierdzą, że i całej Francji…)

Collioure – bajkowe miasteczko, w którym wszystko tonie w kolorach. Dawniej przyciągało artystów – to tutaj malowali Matisse i Derain, tworząc pierwszy rozdział fowizmu. Dziś zachwyca portem, śródziemnomorskimi fasadami i potężną twierdzą nad wodą. Spacer uliczkami to jak przechadzka po żywym obrazie.

Castelnou – ukryta wśród wzgórz perełka średniowiecza. Kamienne domy, brukowane uliczki i widok na Pireneje sprawiają, że czas się tu zatrzymał. Wybierane jako jedno z najpiękniejszych miasteczek Francji, pachnie historią, ciszą i lawendą.

Wstąpiliśmy też na moment do Le Cannet-Plage, by przy kawie powspominać dawne wakacje – znajome plaże, znajome fale… jakby czas się cofnął.

A potem – Perpignan, by pożegnać się z córką. Wyrusza do Rzymu, a my… w stronę gór.

Kierunek: Andora.

Zobacz również:

Autor: Aleksandra

Andora – Andora

Andora - Andora

lipiec 2025

Dzień 7

Zobacz również:

Francja – Tuluza

Francja - Tuluza

lipiec 2025

Dzień 1

Dzień 2

Dzień 3

Dzień 4

Dzień 5

Dzień 6

Zobacz również: