-Jestem lampartem amurskim – oznajmiła głośno.

Wśród kotów nastąpiło poruszenie. Nikt nie spodziewał się takiego gościa. Izyda spostrzegła, jak słuchacze zmieniają miejsca, aby ją lepiej widzieć i słyszeć.

-Osobniki naszej rasy są najrzadszym gatunkiem kotów drapieżnych żyjących obecnie na Ziemi – kontynuowała Junota. – Na wolności żyje nas sto dwadzieścia sztuk, w niewoli zaś–około dwustu. Dlaczego jest nas tak mało? – przejechała wzrokiem po wszystkich. – Gdyż ludzie uważają, że mamy najpiękniejszą sierść na świecie. Podobno kosztuje ona pięćdziesiąt tysięcy dolarów! Widać kwota ta musi być atrakcyjna, bowiem wymordowano nas prawe wszystkie. Ludzie sprzedawali oraz kupowali nasze futra, kły, organy wewnętrzne i inne części ciała. Dzisiaj uważam, że jesteśmy najsmutniejszą rasą kotów na świecie. Cenimy wolność. Przystosowane jesteśmy do życia w zimnym, mroźnym klimacie, gdyż nasze futro ma mniej więcej siedem centymetrów długości. Tymczasem ludzie zamykają nas w klatkach, w ciepłym klimacie, i krzyżują kazirodczo, co wpływa źle na nasze potomstwo.